پیش بینی کننده های خستگی در بیماران مبتلابه بیماری انسدادی مزمن ریه

مقدمه: خستگی یکی از علایم شایع در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (copd: chronic obstructive pulmonary disease) می باشد که می تواند ابعاد مختلف زندگی آنها را تحت الشعاع قرارداده و مشکلات عدیده ای را برای آنان به وجود آورد. این مطالعه با هدف تعیین پیش بینی کننده های خستگی در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی بوده که برای بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه بستری در بخش فوق تخصصی ریه بیمارستان رازی رشت در سال 1394 انجام گرفت. در این پژوهش نمونه گیری به صورت در دسترس بوده و تعداد 70 بیمار مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه از میان جامعه پژوهش انتخاب گردیدند. پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری و همچنین پرسش نامه چند بعدی خستگی (شامل خستگی عمومی، خستگی جسمی، خستگی ذهنی، کاهش فعالیت، کاهش انگیزه) براساس گفته های بیماران و پرونده آنان تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 21 و از آمار توصیفی و آزمون های آماری استنباطی استفاده گردید. نتایج: میانگین سنی بیماران 07/11±5/70 سال می باشد. اکثریت واحدهای مورد پژوهش را مرد، بی سواد و کشاورز تشکیل داده اند. بیشترین میانگین نمره خستگی مربوط به بعد خستگی جسمی و کمترین میانگین نمره مربوط به بعد خستگی ذهنی است. با استفاده از مدل رگرسیون چند متغیره، سن (001/0=p) و بیماری قلبی (042/0=p) به عنوان پیش بینی کننده نمره خستگی در کل محسوب شده و این دو متغیر 49 درصد تغییرات در نمره خستگی را پیش بینی می کردند (49/0=r 2 ). سن و بیماری قلبی پیش بینی کننده های خستگی عمومی با (39/0=r 2 ) و سن از پیش بینی کننده های خستگی جسمی (27/0=r 2 )، کاهش فعالیت (29/0=r 2 ) و کاهش انگیزه (32/0=r 2 )، بوده است. پیش بینی کننده های خستگی ذهنی هم شامل بیماری قلبی و تعداد دفعات بستری فرد در بیمارستان به علت بیماری copd در طی یک سال گذشته می باشد (41/0=r 2 ). نتیجه گیری: در کنار ارایه مراقبت های جسمی و مداخلات پرستاری، در نظر گرفتن عوامل دموگرافیک، بیماری های زمینه ای و ارایه مداخلات روانشناختی براساس خستگی بیماران در مدیریت همه جانبه مشکلات بیماران copd، علی الخصوص خستگی این بیماران، از اهمیت به سزایی برخوردار می باشد.